مملکت

این حجم از دغل کاری و دو دره بازی و فریب کاری بی سابقه است.

به قول کاپیتان با گفتار درمانی که نمی شود مملکت رو اداره کرد.
البته هرچه به سر مردم می آید نتیجه انتخاب خودشان است. مردمی که با آن حرف های شیخ بهش رای دادن یعنی دوست دارند یک رییس زبان باز داشته باشند.

بیشتر تاسفم برای خواص جامعه است؛ کسانی که میدانند در مملکت چه خبر است و هیچ که نمی گویند به کنار، افتادند به مجیز گویی؛ آن هم برای چه؟ برای اینکه به اصطلاح هم فکرانشان لختی بیشتر در مسند بمانند. که خود این خواص هم میدانند که آنچه میخواستند اصلا این نبوده است. حتی انتقادهای خودشان هم نگه داشته اند تا مبادا تضعیف شوند.

انقدر که کلمه تحریم در دست این دولتمردان قدرت داشت؛ خود تحریم قدرت نداشت. جایی دیگر لنگ است و خودشان هم می دانند و هیچ نمی گویند.

کاشکی آخر این سوز بهاری باشد...