من اگر واکنشی به کامنتا نمیدم دلیلش این نیست که میخوام طاقچه بالا بگذرام یا مخاطبم رو هیچ حساب کنم.
شاید پشت رفتار هر آدمی هزار دلیله که تنها و تنها میخواد برای خودش باقی بمونه.
شاید میترسه اگه بقیه دلایلشون رو بدونن.
به نظرم بهتره قضاوت نکنیم و أدمها رو همونجوری که هستن بپذیریم و بخونیم و اگر نتونستیم
رهایشان کنیم به حال خودشون.
شاید یک روزی برسد که خیلی ها بفهمند که چقدر وبلاگشون، رفتارشون، راهنمایی هاشون و فکرشون برام محترم بوده و هست. تک تک پنجاه وبلاگی که به لیست کردم و به تک تکشون سر میزنم و تا حالا نشده براشون حتی یک کامنت بذارم.
اینکه اگه کسی از من رنجیده یا ناراحت شده باشه، حتی اگه من نخواسته بوده باشم؛ باز هم نیاز به این داره که بگم: ببخشید، معذرت میخواهم، حلال کنید...
Mr. Moradi