به هر حال هر حکومتی،
ولو جمهوری اسلامی باشد،
ولو پایه و اساس و فلسفه اش قوی و محکم باشه،

میتونه دچار انحراف بشه.
میتونه منابع فساد سیاسی و اداری در آن شکل بگیره.
و اصلا طبیعیه.
اصلا مگر حکومتی وجود داشته که اینطور نباشد (حکومت امام علی را البته نمیدانم در بدنه چطور بوده. شاید اینطور نبوده)

پس چه کار باید کرد؟
راه خیلی ساده است و البته خیلی سخت.
انقلاب بایستی در مقطع های گوناگون زنده شود،
بایستی انقلاب های کوچک و پسا انقلاب ها دائم شکل بگیرد.
این به این معنی نیست که همه چیز رفرش شود و در امنیت اختلال  ایجاد کرد.
بیانش کمی برایم سخت است.
یکی که داره بی قانونی میکنه، فساد میکنه، پول روی پول میذاره؛
اگر ببیند کسی کاریش نداره هم بیشتر این کار را میکنه و هم فسادش را به جاهای دیگر گسترش میده؛
و کم کم همه چی رو آلوده میکنه،
و دیگه ایستادن جلویش را ناممکن میکنه.

اینجا مردم باید دوباره خوی انقلابی از خودشون نشون بدن و تا اصلاحی صورت نگرفته مقاومت کنند و خانه هاشون نروند، قلم هایشان را زمین نگذارند و دوربینهایشان را خاموش نکنند.
راستش از خیلی از این مردمی که ژست اعتراض به خودشون میگرند و کمی فکر پشت حرفشون نیست، غصه ام میگیرد. درکشان میکنم ولی ای کاش کمی عمیق تر میدیدند ...


بعضی از جمله ها انقدر صادقانه است که وقتی میشنوم خیلی در دلم می‌نشیند؛ مثل این یکی که امروز روی یک بیلبورد دیدم:

آنهایی که خواب آمریکا را می‌بینند، خدا بیدارشان کند...
[خمینی کبیر]